kort weekend

Vrijdagavond was 't rustig in Dulles Airport... 'k was zelfs op 10 minuutjes door "Security"!!! Iets later nog beter nieuws: 'k had nog eens een upgrade te pakken. Maar, het bleef niet al rozegeur en maneschijn. Integendeel, eens we goed en wel geïnstalleerd waren in 't vliegtuig, kregen we de mededeling dat we niet mochten opstijgen owv "slecht weer" onderweg. Een dikke 40 minuten later, vertrokken we dan toch. 'k Was ondertussen begonnen in 13 van Pieter Aspe. De 1st class perks bevielen me wel, maar spijtig genoeg kon ik geen alcoholische dranken tot mij nemen (want 'k moest nog met den auto rijden). We zouden een "omweg" maken en rond het "onweer" vliegen. De vlucht zou bijna 2 uren duren, ipv het gebruikelijke anderhalf uur. Toen ik 2 uren later op m'n horloge keek en zag dat we nog hoog in de lucht hingen, wist ik dat er iets mis was. Mijn vermoeden werd iets later bevestigd door de stem van de piloot door de speakers. Het onweer bevond zich "plots" boven Atlanta en we waren nog verder afgeweken van de oorspronkelijke route, maar "don't worry, we have some extra fuel for these types of situations". Zo'n uitspraken doen me lichtjes panikeren, want iedereen weet dat, en zeker in tijden van crisis, de meeste airlines besparen op brandstof en dus meestal maar net genoeg meenemen voor de geplande vlucht.
Wat volgde was zowel spectaculair als ongelooflijk angstwekkend. We zaten letterlijk middenin een fameus onweer. Bliksemflitsen volgden elkaar op aan een megatempo. Donder was er niet te horen, maar m'n boek werd serieus verlicht ;-) Enfin, de landing werd iets later toch ingezet met de nodige "bumps" als gevolg. Het was beangstigend om de witte wolken telkens nog "brighter" te zien worden. En dat terwijl het hele vliegtuig door elkaar geschud werd. Gelukkig was de landing er ééntje uit het boekske!
De rest van 't weekend heb ik me bezig gehouden met: opruimen, post ophalen en sorteren, foto's maken (van alles wat moet verkocht worden), contact opgenomen met Acura (voor het vroegtijdig beëindigen van het leasecontract), geëxperimenteerd met eten (Thank you Rachel Rae) en gisterenavond een 24-marathon gehouden (Jaak Bouwer is écht wel een held).
'k Heb zonet ook m'n belastingen eindelijk ingevuld (de Amerikaanse welteverstaan, want m'n Belgische brief heb ik nog niet ontvangen). Damn, da's een serieuze geldklopperij. Ge moet dat dus via één of ander software pakket doen dat rond de US$ 40 kost. Als je in een staat woont waar State Taxes van toepassing zijn, dan moet je nog een extra feature bijkopen voor alweer US$ 40. Bovendien is 't systeem erop voorzien dat je ondertussen al in 't buitenland woont, MAAR de formulieren niet?! Dat gaat nog iets geven, peins ik. Enfin, morgen vertrekt alles op de post.
En nu, oogjes dicht en snaveltjes toe... slaap lekker!