stukske cake...

Bon, gisteren dus met toch wel een "klein" eike in m'n broek, richting UZA gereden (nadat ik eerst ongeveer 20 minuten heb moeten aanschuiven bij den beenhouwer voor een smoske préparé en ne Cola Light). Enfin, 't inschrijven verliep vlotjes en 'k mocht ineens door naar 't "slaapcentrum". Daar aangekomen werd ik onmiddellijk naar m'n kamer gebracht en kreeg ik de "uitleg van de kamer" (hoe 't bed werkte, waarvoor alle knopkes op de afstandbediening dienen, badkamer, ...). Vervolgens heb ik m'n smoske préparé opgegeten en een half uurke daarna is er iemand me komen "voorbereiden". Jawadde... twee draadjes achteraan op het hoofd, één in 't midden van m'n voorhoofd, twee onder de kin (vandaar dat je als man geschoren moet zijn), één onder het rechteroog, één iets boven het linkeroog, twee ter hoogte van m'n sleutelbeentjes, twee op m'n kuiten en tenslotten een klein microke op m'n adamsappel. Op m'n linker middenvinger werd ook nog iets bevestigd. Vervolgens werd er een "kaske" op m'n borst gebonden en daarin werden al die draadjes gestoken. Dan nog twee riemen (één ter hoogte van de borst, en één ter hoogte van de buik) en Rafke was klaar voor de onderzoeken.
Eerst was er de "longfunctie". 'k Werd gewogen en gemeten en daarna mocht ik beginnen blazen. Korte pufjes, diep inademen, diep uitademen ("blazen, blazen, blazen... pompen"), etc... Vervolgens werd er bloed getrokken.
Verpleegster/assistente/dokter ('k kon het naamkaartje niet goed lezen): "Hebt u ooit al eens bloed laten trekken uit uw pols, mijnheer?"
Ikke: (volledig versteld) "Uit mijn... pols???"
Zij: "Ja, we doen dat om bloed uit de slagader te kunnen halen."
Ikke: (bleek aan 't worden) "Sss lag a der ???"
Enfin, 't bleek een normale procedure te zijn, maar 't zou wel iets pijnlijker zijn dan de gewone manier. Een kwartierke later was 't gepiept (ze wachtte liever wat langer om ineens juist te steken, zodat de patiënt achteraf minder last zou hebben... very good busy, want 'k merk er al niks meer van... chapeau!).
Dan was 't ff (klein uurke schat ik) wachten op de bespreking met een dokter (blijkbaar was er een andere dokter ziek op die afdeling, dus werd de deze een beetje overbelast). En alles bleek normaal te zijn. Hoewel, m'n bmi is nog altijd té hoog evenals m'n vetpercentage (maar da's ondertussen al wel gezakt... allé, dan ben ik toch een beetje goe bezig).
Daarna mocht ik terug naar m'n kamer. 'k Heb daar een poging ondernomen om m'n P-magazine achterstand wat op te halen én wat tv gekeken. Ook kreeg ik bezoek van broer Bart (en Sophie en de erfgenaamkes). 't Nichtje was zwaar onder den indruk. Maar na een kwartierke had ze eindelijk door dat het toch allemaal ni zo erg was als het eruit zag. Enfin, nadat ze vertrokken waren, heb ik nog m'n avondeten (6 boterhammekes) verorberd en wat tv gekeken.
Vlak voor 't inslapen, hebben ze me komen "aansluiten" en 10 minuten later nog nen "draad" komen vervangen, want die gaf een slecht contact. En dan ben ik dus gaan maffen.
Ben een paar keer wakker geworden van de pijn (had één of andere constructie in m'n neus geduwd gekregen met draadjes om m'n oren en daar kreeg ik dus pijn... als ik iets té lang op dezelfde zij lag). Rond een uur of 6 heeft de nachtzuster me wakker gemaakt en ontdaan van alle draadjes. Vervolgens een zaaaaalig douchke gepakt, me rustig aangekleed en vervolgens ontbeten en de keet verlaten.