Koud, hé?

Effe een klassiekertje sharen: https://www.youtube.com/watch?v=ogi4sUmNE5Y 😁

Een tijdje geleden was 't hier (alweer) zover... mazoutkachel in panne. Gelukkig hadden we vrij snel een afspraak met onderhoudstechnieker en die heeft één en ander vervangen, dus sindsdien hebben we 't terug warm en kunnen we ook weer warm douchen. Da's eigenlijk toch wel een luxe waarvan je 't pas beseft op 't moment het er even niet (meer) is. De 18e februari heb ik trouwens meegedaan aan een heuse "koude workshop" georganiseerd door m'n personal trainer. We waren met 20 deelnemers. Na een woordje uitleg, een ademhalingssessie van een uur (dat letterlijk voorbij is gevolgen) én vervolgens wat opwarmingsoefeningen, was het dan zover... zwembroek/-pak aan en richting (koud) water (Blosodomein Hofstade). Eerst nog gezamenlijk effe mentaal voorbereiden en dan met z'n allen 't water in voor een goeie 4 minuten. Op zich viel dat eigenlijk best mee, behalve dan voor de voeten... man, dat was vrij pijnlijk. Maar bon, we hebben 't dus gehaald. Daarna was 't zaak om zo snel mogelijk terug warm te krijgen (in mijn geval via een badjas) en vervolgens ons te gaan omkleden. 't Geheel werd afgesloten met een zalige lunch et voilà, m'n eerste koude workshop was een feit! Ondertussen zijn de temperaturen buiten ook alweer vlotjes gedaald en dat konden we gisteren aan de lijven ondervinden op tribune C van het Olympisch Stadion... fuck, wat was dat koud, zeg! En op de koop toe nog een regelrechte k*tmatch! Eéntje om snel te vergeten 😉

Druk, drukker, drukst!

Jawadde, alweer bijna een maand geleden dat ik hier nog eens iets neertypte... reden: de ziekte van de tijd! 't Is ongelooflijk druk, niet alleen op 'twerk, maar ook privé. Daarbovenop komt nog de klassieke "winterdip" en da's géén goeie combinatie. Anyways, dit weekend toch alweer een beetje zon gezien en dat deed deugd. 't Is de week van 't wiltoof in onze gemeente en afgelopen weekend werd er vanalles georganizeerd. Zo zijn we zaterdagnamiddag bij een witloofboer (3e generatie al) langsgeweest en kregen we een uitleg uit eerste hand als het ware over het reilen en zeilen van de witloofteelt. Leuk weetje: Amerikanen die énkel in hun thuisland witloof gegeten hebben, hebben dus nog nooit vers witloof gegeten. Da's minstens 3 weken oud. Van hier gaat het naar de veiling, van de veiling naar de haven van Rotterdam, vervolgens met den boot naar New York en daar wordt het verder getransporteerd over de weg. De Japanners geven blijkbaar graag wat meer uit en laten hun witloof per vliegtuig leveren. Wat me ook verbaasde was dat 60 - 70% van de produktie bestemd is voor export. Blijkbaar wordt er in België ook minder witloof gegeten... dat vind ik nu eens een spijtige evolutie, se. Witloof is nl. één van mijn favoriete groenten!