a shitty day, turned into a bright one

Vandaag ben ik dus voor 't eerst op m'n "tijdelijke" lokatie voor de komende 2 weken gaan werken. Mijn projectleider heeft verlof (welverdiend trouwens), dus zit ik de komende 2 weken "aan de bron". Er zou een "vaste" pc voor mij voorzien zijn, maar er waren serieus wat issues met software-installaties :-( Uiteindelijk dan toch Remedy en Lotus Notes geïnstalleerd gekregen met de hulp van een paar ex-collega's van 't 7e en een vriendelijke help desk persoon.
Met m'n laptop aanloggen lukte ook al niet... "plots" viel m'n frankske... er heeft eens één van de IT boys ons ongelooflijk geholpen, dus heb die pee effe opgebeld. 't Bleek ni zo voor de handliggend te zijn, maar den beste kerel heeft het toch geflikt... CHAPEAU!!!
Voorts was er al een paar dagen een serieuze issue met een InfoSpoke (voor de leken onder u - da's in pseudo mensentaal de manier om gegevens vanuit een InfoCube naar een flat file te downloaden) die plots extreem traag was geworden. Ik had de eer om vanochtend een oplossing te vinden... joepie :-S Enfin, de work around was theoretisch al voorbereid gisterenavond, maar de praktische uitwerking was ni zo simpel als eerst gedacht. Soit, na een ochtendje doorwerken, is 't me toch gelukt. Oef! Alweer tevreden klanten (in Frankrijk trouwens).
Voorts was er hier thuis nog een "issue" met "de kabel" (nee, nee... ni "den draad", maar de tv-kabel). Er zou vandaag een technieker komen... tussen 12:30 en 18:00 (euh... dan is ne normale mens dus op z'n werk). Soit, 'k had een slachtoffer gevonden om de Telenet-man te ontvangen. Rond 14u was de klus al geklaard en kon m'n slachtoffer m'n stek verlaten.
Maar... da's nog ni alles. Vandaag stond een 60-minutenloop op 't programma. 'k Zag er eerlijk gezegd een klein beetje tegenop... 60 minuten. Da's een halve voetbalwedstrijd + de rust. Enfin, bon, soit... 't stond op de planning, dus na 't werk reden we naar de fitness. Daar kwam ik tot de constatatie dat m'n beginhartslag vrij hoog lag (120) :-(
Dat beloofde dus... maar wat bleek? Ok, m'n hartslag ging de hoogte in, maar helemaal ni zo snel, noch zo hoog als ik had verwacht?! Alweer goed nieuws dus. En bovendien had ik superbenen!!! Het voelde zelfs TRAAG aan. Maar zoals dus gevreesd, 'k heb 2 wandelpauzes moeten inlassen. Desalniettemin hou ik er een goed gevoel aan over.
Sebiet effe naar Vuurzee kijken se... me ne goeien Trappiste Rochefort én een klein zakske chips (de groten zijn immers verbannen... ge moet ergens mee beginnen, hé). En daarna bed in, en het voeteinde omhoog zodat de beentjes kunnen ontspannen. Immers... zondag gaan we mountain biken. 'k Ben eens benieuwd... 'k heb da eigenlijk nog nooit gedaan.