superkort weekend

Door een "late" reservatie, deels mijn fout en deels te wijten aan het op verlof zijn van de secretaresse buiten m'n weten om, had ik dus vandaag een "vroege" vlucht (om 14:45) naar Washington, Dulles. Dat wil zeggen rond 12:30 thuis vertrekken. 'k Ben om 10u opgestaan, heb dan ontbeten, vervolgens m'n sjoeke op de hoogte gebracht (en daarna heef ze me gebeld... deed écht wel deugd), douchen, de laatste zaken inpakken (toiletzak, mignonettes voor op den bureau, een potteke aardbeiconfituur voor op m'n WASA's... en bij de weg, als ge aardbeiconfituur in uw valies steekt... zorg er dan voor dat het dekselke GOED dichtgedraaid is... waardevolle tip), dvd "droppen" (iets met Vin Diesel) en dan ribbedebie. 'k Had een "not assigned seat", wat meestal niet veel goeds betekent hier. Toen men met de boarding begon, had ik nog steeds geen "zitje" en begon ik me dus ongerust te maken. Plots verscheen m'n naam (allé, BOU/R) op 't scherm met als seat 38D. Op nen MD-88 is dat zowaar de op-één-nà-laatste passagierszetel (allé, als ge dat zetel kunt noemen tenminste). Volgens de piloot was 't vliegtuig "volgeboekt", maar... er kwam niemand naast Rafke zitten :-) Zalig, zo had ik tenminste plaats voor m'n iPod en m'n giletke! In Dulles Airport was 't weer zalig lang wachten op m'n bagage... u raadt het, het doemdenken was reeds ingezet... de meeste medepassagiers waren al lang verdwenen in het bezit van hun bagage, maar Rafke stond daar nog braaf te wachten. En toen, als bij wonder, kwam daar de (trouwens gratis gekregen) zwarte Samsonite (van British Airways) met nog een paar Belgische en Hollandse (van één of andere surfshop) stickers op. De laatste is trouwens stillekes aan aan 't loskomen (hint, hint... GROTE Belgische stickers, van bv een brouwerij, of een stad, of... n'importe quoi zijn altijd welkom).
Dan mezelf naar de officiële taxi's gehaast. De taxichauffeur van dienst was weer "een speciaal gevalleke" zenne. Man, eerst had em geen flauw idee naarwaar ik moest (nochtans slechts 15 minuten van Dulles Airport... en het plaatsje noemt "Dulles Town Center"... d'uh, zoooo moeilijk lijkt me da nu ni, hé). Da's al even moeilijk als van de luchthaven van Deurne naar Deurne centrum te rijden. Probeer dat daar maar eens als taxichauffeur. "Euh... gaaj moet nor Deurne, moatteke? En woar is da?". 'k Peins dat die z'n carriëre ni lang gaat duren. Enfin, voorbereid als ik was, heb ik hem een paar straatnamen en oriëntatiepunten gegeven (ondertussen ken ik de buurt al een beetje). Vlak voor de afrit van route 28 hier (da's aan 't gebouw van de klant trouwens), ramde hij nog bijna een vrouw. 'k Had het zo zien aankomen :-D Man, man, man... ni te doen.
Enfin, zoals beloofd aan m'n sjoeke, ben ik na aankomst gaan fitnessen. Ineens een vol uur. Daar ik wat last ondervond aan m'n rechterkuit, heb ik niet gelopen, maar gecrosstraind en gefietst. Terwijl heb ik naar "What women want" op TBS gekeken. Zo gaat het fitnessen écht wel vooruit. Enfin, na een zalig doucheke (in kamer 201... ver weg van het ijsmachine deze keer), ben ik naar The Cheesecake Factory geweest. M'n avondeten vind je als 4e item terug onder "Steaks and Chops". Lekker en vrij gezond (groenten én aardappelen, die laatste weliswaar in gepureerde vorm). Dat alles werd doorgespoeld met twee Boston Lagers. Toch een goei bierke. Voor dessert was er uiteraard geen plaats meer... volgende keer ga ik toch eens voor enkel een appetizer en daarna een stukske cheesecake, zenne :-P