zaterdag, juni 30, 2007
vrijdag, juni 29, 2007
SSSSSSS TTTIIIIEEEEEE....
RRRRR EEEESSSSSS!!!!
Stress dus... zoals reeds enkele dagen geleden aangekondigd, is dit een post over "stress". "Wa ies stress eigelek faitelek?" Ik beschouw stress als een ziekte. "Waarom?", vraagt u zich waarschijnlijk af... wel, hier volgt mijn relaas:
Ongeveer 2 jaren geleden, 't was 't einde van het voorjaar en 't begin van de zomer van 2005, werd ik voor 't eerst slachtoffer van deze ziekte. 'k Zat destijds in Parijs. Velen onder u denken bij Parijs onmiddellijk aan romantiek, den Eiffeltoren, een terrasje, Louis Vuitton sjakosjkes, de Moulin Rouge, etc... Parijs is een wereldstad met een ongelooflijk aanbod aan cultuur (het Louvre, de Nôtre Dame,...), sport (Roland Garros) én lekker eten. Dit alles klopt en 't zal er waarschijnlijk ook wel héél romantisch zijn, maar voor mij was die periode... hell on earth! De reden was een samenloop van omstandigheden. Vermits ik de enige in het BI team was die Frans sprak (graag wens ik te vermelden dat het Frans dat we in België spreken, wel degelijk afwijkt van het Frans dat men in Parijs spreekt) én bovendien de enige was woonachtig op 't zelfde continent, viel mij de eer te beurt om, op vraag van de Fransen, gedurende de werkweek ter plekke te zijn. Ik had dus niet alleen een ongelooflijke werkdruk (want die was met momenten onmenselijk), maar bovendien zat ik in 't hol van de leeuw. Op een welbepaalde dag ontdekte ik dat er iets "niet juist" was... 't was ongeveer 10 uur 's ochtends en mijn "onderlijfke" was letterlijk kletsnat. 'k Spreek niet van 2 kleine zweetplekskes onder de oksels, maar van serieuze plekken. 't Was alsof ik m'n T-shirt net met de hand had gewassen?! Bovendien bleek m'n hartslag vrij hoog, hoewel ik me "fysisch" in rusttoestand bevond. Mijn hart bonsde als nooit tevoren... erger nog dan na een voetbaltornooi van 6 wedstrijden, waarin je alles gegeven hebt. Dit alles was eigenlijk al veel langer bezig, maar 't viel niet echt op. Tot op die bewuste dag dus. 's Vrijdags bij m'n thuiskomst, belde ik onmiddellijk m'n toenmalige huisdokter op voor een afspraak. Via z'n antwoordapparaat kwamik te weten dat de man op vakantie was, maar we konden beroepdoen op een vervangarts. Deze was echter tijdelijk onbereikbaar zodoende dat ik 's maandags alweer op de Thalys richting Parijs zat, zonder een geneesheer te hebben geraadpleegd. Enfin, 't belangrijkste was dat ik zelf realiseerde dat er iets fout was en dat snel ingrijpen nodig was. Vermits ik geen medische hulp kon bereiken, heb ik m'n stoute schoentjes dan maar aangetrokken en mijn projectmanager om een spoedvergadering gevraagd. 'k Heb toen gewoon gezegd dat de werkdruk té hoog was en dat ik het niet zag zitten om nog alleen in het hol van de leeuw te zitten. After all, trop is teveel! Er werd, gelukkig voor mij, onmiddellijk op een positieve wijze gereageerd en ik kreeg als het ware steun van de hele bende (de collega's over de plas, de projectleid(st)er én de manager). Eveneens werd er een communicatie uitgestuurd naar de figuurlijk "leeuwen" en ook daar werd er eigenlijk héél positief gereageerd. Vanaf dat moment zou ik niet meer alleen in Parijs verblijven, maar zou ik op z'n minst vergezeld zijn van de projectleid(st)er en op regelmatige basis ook met een collega. Taken en commentaren zouden enkel nog via het projectmanagement tot bij mij komen en ik had plots een zekere vrijheid in het plannen van mijn werk. Achteraf gezien is die hele positieve reaktie mijn redding geweest. Enkele weken later, zat ik bij de dokter in de praktijk én na de nodige controles (die allen positief waren), zei hij doodsimpel "ge zult inderdaad wel wa last van stress gehad hebben, maar daar is fysisch niks meer van te merken... ge hebt er blijkbaar goed op gereageerd!". Voor het overmatige zweet, want dat zou nog enkele weken kunnen aanhouden, bestond er een simpel lapmiddeltje, maar voor m'n hart had ik niks (meer) te vrezen.
Waarom eigenlijk deze post? Wel, enkele weken geleden was ik aan 't chatten met een jeugdvriend van me. We hebben jarenlang in dezelfde straat gewoond, liepen samen school, waren kind aan huis bij elkaar... maw we kenden elkaar door en door. Door de jaren is het contact verwaterd (dat gebeurt nu eenmaal), maar enkele maanden geleden hebben we 't contact terug opgepikt. Enfin, we waren dus aan 't chatten en toen ik vroeg hoe het met hem ging, schrok ik van het antwoord. "Momenteel terug wa beter" klonk het. Van iemand die altijd positief is, verwacht je zo'n antwoord niet. Enfin, dus we zijn er wat dieper op ingegaan en blijkt dat hij dus ook met stress te kampen heeft gehad, MAAR... in een net iets ergere mate dan ikzelf, tot een opname op Spoed toe.
Dus, deze post is eigenlijk bedoeld als een soort van waarschuwing. Stress is niet iets van "tijdelijke" aard, 't is echt wel een soort van ziekte en die moet je alsdusdanig behandelen. Met andere woorden, act before it's too late! Symptomen kunnen zich op verschillende manieren uiten, maar overmatig zweten, hartkloppingen, black outs, extreme migraine, slapeloosheid, ... 't kan allemaal te wijten zijn aan stress.
Hét belangrijkste is om dit zelf toe te geven én vervolgens om erover te praten. Wees niet bang van de reaktie van je collega's, je bazen, je klanten, je leveranciers, ... ze zullen het wel begrijpen. After all, we're only human!
Stress dus... zoals reeds enkele dagen geleden aangekondigd, is dit een post over "stress". "Wa ies stress eigelek faitelek?" Ik beschouw stress als een ziekte. "Waarom?", vraagt u zich waarschijnlijk af... wel, hier volgt mijn relaas:
Ongeveer 2 jaren geleden, 't was 't einde van het voorjaar en 't begin van de zomer van 2005, werd ik voor 't eerst slachtoffer van deze ziekte. 'k Zat destijds in Parijs. Velen onder u denken bij Parijs onmiddellijk aan romantiek, den Eiffeltoren, een terrasje, Louis Vuitton sjakosjkes, de Moulin Rouge, etc... Parijs is een wereldstad met een ongelooflijk aanbod aan cultuur (het Louvre, de Nôtre Dame,...), sport (Roland Garros) én lekker eten. Dit alles klopt en 't zal er waarschijnlijk ook wel héél romantisch zijn, maar voor mij was die periode... hell on earth! De reden was een samenloop van omstandigheden. Vermits ik de enige in het BI team was die Frans sprak (graag wens ik te vermelden dat het Frans dat we in België spreken, wel degelijk afwijkt van het Frans dat men in Parijs spreekt) én bovendien de enige was woonachtig op 't zelfde continent, viel mij de eer te beurt om, op vraag van de Fransen, gedurende de werkweek ter plekke te zijn. Ik had dus niet alleen een ongelooflijke werkdruk (want die was met momenten onmenselijk), maar bovendien zat ik in 't hol van de leeuw. Op een welbepaalde dag ontdekte ik dat er iets "niet juist" was... 't was ongeveer 10 uur 's ochtends en mijn "onderlijfke" was letterlijk kletsnat. 'k Spreek niet van 2 kleine zweetplekskes onder de oksels, maar van serieuze plekken. 't Was alsof ik m'n T-shirt net met de hand had gewassen?! Bovendien bleek m'n hartslag vrij hoog, hoewel ik me "fysisch" in rusttoestand bevond. Mijn hart bonsde als nooit tevoren... erger nog dan na een voetbaltornooi van 6 wedstrijden, waarin je alles gegeven hebt. Dit alles was eigenlijk al veel langer bezig, maar 't viel niet echt op. Tot op die bewuste dag dus. 's Vrijdags bij m'n thuiskomst, belde ik onmiddellijk m'n toenmalige huisdokter op voor een afspraak. Via z'n antwoordapparaat kwamik te weten dat de man op vakantie was, maar we konden beroepdoen op een vervangarts. Deze was echter tijdelijk onbereikbaar zodoende dat ik 's maandags alweer op de Thalys richting Parijs zat, zonder een geneesheer te hebben geraadpleegd. Enfin, 't belangrijkste was dat ik zelf realiseerde dat er iets fout was en dat snel ingrijpen nodig was. Vermits ik geen medische hulp kon bereiken, heb ik m'n stoute schoentjes dan maar aangetrokken en mijn projectmanager om een spoedvergadering gevraagd. 'k Heb toen gewoon gezegd dat de werkdruk té hoog was en dat ik het niet zag zitten om nog alleen in het hol van de leeuw te zitten. After all, trop is teveel! Er werd, gelukkig voor mij, onmiddellijk op een positieve wijze gereageerd en ik kreeg als het ware steun van de hele bende (de collega's over de plas, de projectleid(st)er én de manager). Eveneens werd er een communicatie uitgestuurd naar de figuurlijk "leeuwen" en ook daar werd er eigenlijk héél positief gereageerd. Vanaf dat moment zou ik niet meer alleen in Parijs verblijven, maar zou ik op z'n minst vergezeld zijn van de projectleid(st)er en op regelmatige basis ook met een collega. Taken en commentaren zouden enkel nog via het projectmanagement tot bij mij komen en ik had plots een zekere vrijheid in het plannen van mijn werk. Achteraf gezien is die hele positieve reaktie mijn redding geweest. Enkele weken later, zat ik bij de dokter in de praktijk én na de nodige controles (die allen positief waren), zei hij doodsimpel "ge zult inderdaad wel wa last van stress gehad hebben, maar daar is fysisch niks meer van te merken... ge hebt er blijkbaar goed op gereageerd!". Voor het overmatige zweet, want dat zou nog enkele weken kunnen aanhouden, bestond er een simpel lapmiddeltje, maar voor m'n hart had ik niks (meer) te vrezen.
Waarom eigenlijk deze post? Wel, enkele weken geleden was ik aan 't chatten met een jeugdvriend van me. We hebben jarenlang in dezelfde straat gewoond, liepen samen school, waren kind aan huis bij elkaar... maw we kenden elkaar door en door. Door de jaren is het contact verwaterd (dat gebeurt nu eenmaal), maar enkele maanden geleden hebben we 't contact terug opgepikt. Enfin, we waren dus aan 't chatten en toen ik vroeg hoe het met hem ging, schrok ik van het antwoord. "Momenteel terug wa beter" klonk het. Van iemand die altijd positief is, verwacht je zo'n antwoord niet. Enfin, dus we zijn er wat dieper op ingegaan en blijkt dat hij dus ook met stress te kampen heeft gehad, MAAR... in een net iets ergere mate dan ikzelf, tot een opname op Spoed toe.
Dus, deze post is eigenlijk bedoeld als een soort van waarschuwing. Stress is niet iets van "tijdelijke" aard, 't is echt wel een soort van ziekte en die moet je alsdusdanig behandelen. Met andere woorden, act before it's too late! Symptomen kunnen zich op verschillende manieren uiten, maar overmatig zweten, hartkloppingen, black outs, extreme migraine, slapeloosheid, ... 't kan allemaal te wijten zijn aan stress.
Hét belangrijkste is om dit zelf toe te geven én vervolgens om erover te praten. Wees niet bang van de reaktie van je collega's, je bazen, je klanten, je leveranciers, ... ze zullen het wel begrijpen. After all, we're only human!
donderdag, juni 28, 2007
culinaire verwennerij
'k Heb vanavond een zalig, verfijnd, doch eenvoudig klaar te maken, gerechtje in elkaar geflanst. Na de cursus met praktijk (we hebben allemaal een presentatie moeten geven), boengk in een megafile beland. 't Was al tamelijk vroeg op den E40 vanuit Aalst "prijs" en dit terwijl er vlak voor den afrit van den A12 (dus een héééééél pak verder) twee "flikken" in ne knaloranje regenfrak stonden bij een camionetje en een personenwagen, die op 't eerst zicht zelfs niet beschadigd leken te zijn (althans toch niet zwaar). Maw, 'k heb een dik half uur in een simpele "kijkfile" gestaan?! WTF???? Bij deze een oproep aan allen die graag een in een kijkfile zitten of er graag één veroorzaken... doe da op een ander, hé mannen! Pakt ulle boeltje in, verhuis naar de Sahara, leg daar een grote snelweg aan en huur wa mensen in om af en toe eens een accidentje te maken of met pech langs de kant te gaan staan, maar val ons daar ni mee lastig!
Soit, we dwalen af... na héél die zever dus, heb ik eerst de vriendin begroet (die hier al een goed uur voor de deur stond te koekeloeren trouwens), vervolgens een sanitaire stop ingelast (da's nog een nadelig effekt van zo'n file... spanning op blaas en darmen) en vervolgens aan m'n gerechtje begonnen. Eerlijkheidshalve dien ik te vermelden dat de "trigger" een iets eenvoudigere versie was, nl. een receptje van Martha (don't even ask). Enfin, benodigdheden voor 2 personen:
- 1 fles gekoelde Chablis (of een Sancerre of zelfs een Tokay Pinot Gris)
- 1 bladerdeeg (mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar die van Herta)
- 6 flinterdunne schelletjes Prosciutto di Parma (Parmahesp dus)
- 100gr geraspte Gruyère kaas
- 1 bussel groene asperges
- Parmegianno schilfers
Bon, men beginne dus met het voorverwarmen van de oven op 220°C. Daarna volgt het uitrollen van het deeg op een bakplaat. Geen paniek, het deeg komt immers kant-en-klaar met bakpapier en al! Knip de overtollige randjes van het bakpapier af en werp ze in de vuilnisbak (of -emmer). Verdeel vervolgens de schelletjes Parmahesp gelijkmatig over het deeg zodanig dat het merendeel van het deeg "bedekt" lijkt. Als je 't echt "show" wilt doen, dan laat je best een vrije rand van ongeveer een halve tot een centimer onbedekt (en dit gedurende de rest van het proces). Nu is het tijd om alles te bestrooien met de Gruyère. Nadat je de uiteindes van de asperges hebt afgesneden, beleg je het geheel nu met de asperges. Je mag creatief zijn (bijvoorbeeld om de beurt het "kopke" naar boven en naar onder). Daarna besprenkel je de asperges best met wat olijfolie en kruid je met peper en zout.
Ondertussen is onze oven voorverwarmd en plaatsen we het geheel zo'n 20 minuutjes in de oven. Als je de "rand" van het deeg hebt vrijgehouden, dan zie je die al vrij snel beginnen "zwellen". Goed zo! Dat draagt bij tot het "show" effekt uiteraard ;-)
Als de oven z'n werk heeft gedaan, haal je de "taart" eruit en besprenkel je ze naar believen met de Parmezaanschilfers.
Nu rest er enkel nog het openen van de fles Chablis (of Sancerre of Tokay Pinot Gris), het uitschenken in twee wijnglazen en de taartspiën op te scheppen op twee borden en 't festijn kan beginnen. Smakelijk!
Soit, we dwalen af... na héél die zever dus, heb ik eerst de vriendin begroet (die hier al een goed uur voor de deur stond te koekeloeren trouwens), vervolgens een sanitaire stop ingelast (da's nog een nadelig effekt van zo'n file... spanning op blaas en darmen) en vervolgens aan m'n gerechtje begonnen. Eerlijkheidshalve dien ik te vermelden dat de "trigger" een iets eenvoudigere versie was, nl. een receptje van Martha (don't even ask). Enfin, benodigdheden voor 2 personen:
- 1 fles gekoelde Chablis (of een Sancerre of zelfs een Tokay Pinot Gris)
- 1 bladerdeeg (mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar die van Herta)
- 6 flinterdunne schelletjes Prosciutto di Parma (Parmahesp dus)
- 100gr geraspte Gruyère kaas
- 1 bussel groene asperges
- Parmegianno schilfers
Bon, men beginne dus met het voorverwarmen van de oven op 220°C. Daarna volgt het uitrollen van het deeg op een bakplaat. Geen paniek, het deeg komt immers kant-en-klaar met bakpapier en al! Knip de overtollige randjes van het bakpapier af en werp ze in de vuilnisbak (of -emmer). Verdeel vervolgens de schelletjes Parmahesp gelijkmatig over het deeg zodanig dat het merendeel van het deeg "bedekt" lijkt. Als je 't echt "show" wilt doen, dan laat je best een vrije rand van ongeveer een halve tot een centimer onbedekt (en dit gedurende de rest van het proces). Nu is het tijd om alles te bestrooien met de Gruyère. Nadat je de uiteindes van de asperges hebt afgesneden, beleg je het geheel nu met de asperges. Je mag creatief zijn (bijvoorbeeld om de beurt het "kopke" naar boven en naar onder). Daarna besprenkel je de asperges best met wat olijfolie en kruid je met peper en zout.
Ondertussen is onze oven voorverwarmd en plaatsen we het geheel zo'n 20 minuutjes in de oven. Als je de "rand" van het deeg hebt vrijgehouden, dan zie je die al vrij snel beginnen "zwellen". Goed zo! Dat draagt bij tot het "show" effekt uiteraard ;-)
Als de oven z'n werk heeft gedaan, haal je de "taart" eruit en besprenkel je ze naar believen met de Parmezaanschilfers.
Nu rest er enkel nog het openen van de fles Chablis (of Sancerre of Tokay Pinot Gris), het uitschenken in twee wijnglazen en de taartspiën op te scheppen op twee borden en 't festijn kan beginnen. Smakelijk!
woensdag, juni 27, 2007
Strrrrr...
...eeensjj?! Haha, u dacht natuurlijk meteen dat deze post over die andere str... zou gaan. Pech gehad, die is voor overmorgen (of van 't weekend... 't zal van externe faktoren afhangen). Neen, vandaag heb ik het over iets "raars". Na een vrij drukke dag bij de klant, na dewelke ik echter de indruk had van niets gepresteerd te hebben (tiens, dat is misschien te wijten aan de vele meetings... een 4-tal uurtjes, maw een halve werkdag), begaf ik me vol overtuiging naar de fitness. Op de site kan u het zien, maar wie kijkt er eigenlijk naar die site als hij/zij 3 keer per week gaat trainen? Het gaat 'em over 't 4e en het 5e zinnetje (of te, het 1e en 2é zinnetje van paragraaf 2) op de welkomstpagina. "Indendraad", zoals ik pleeg te zeggen, "'t spel was gesloten!". Nietsvermoedend stapte ik binnen en de niet onknappe jongedame "achter den toog" vroeg me "kom je hier voor de fitness?". Mijn gezicht moet waarschijnlijk een expressie vertoond hebben zoals wanneer ik de vraag zou gesteld krijgen "komen babies echt van de ooievaar?". Mijn eerste gedachte was (excuses voor het dialect, maar ik denk nu eenmaal in 't Aantwaareps) "zedde gaa naa echt zoe loemp of doede alliejn mor zoe?", meteen gevolgd door "wa zouweek hier aanders te zuuken emme, denkte?". Toen ik bevestigend antwoordde, zei ze meteen "je kan natuurlijk gratis terecht bij onze andere Healthcity "centers" en 't dichtsbijzijnde is aan de Weezemberreg." (nvrd. het Olympische zwembad bij ons in de buurt waarvan de ramen afkomstig zijn van niemand minder dan Hunter Douglas Contract, ne mens leert al bloggend iets bij als het ware).
Anyway, mijn "goesting" (door de Radio 1 luisteraars in 2004 verkozen tot mooiste Vlaamsche woord) was onmiddellijk over. 'k Had immers geen brood meer in huis, dus de planning was sowieso al aan de krappe kant, 'k moest ook nog ff langs de ouders passeren én, 'k heb tegen morgenvroeg nog een "state-of-the-art" presentatie in elkaar te boksen voor enkele collega's. Dus, in plaats van "nor de Weezembaarech" (want da's de correcte Antwerpse uitspraak) te rijden, heb ik m'n auto richting ouderlijke huis gemanouvreerd en onderweg bij de warme bakker gestopt voor een klein volkorenbrood (en een stukje broodpudding... tja, 'k kon niet weerstaan aan de verleiding). Na het ouderlijke bezoek, ben ik huiswaarts gekeerd en heb ik stante pede 4 sneetjes van dat verse broodje naar binnengewerkt. Tussen 2 ervan lag een schelletje kalfsrol en tussen de andere 2 een schel jonge kaas. 't Stuk broodpudding heb ik puur natuur verorberd :-)
Bon, 't is tijd om aan m'n presentatie te beginnen!
Anyway, mijn "goesting" (door de Radio 1 luisteraars in 2004 verkozen tot mooiste Vlaamsche woord) was onmiddellijk over. 'k Had immers geen brood meer in huis, dus de planning was sowieso al aan de krappe kant, 'k moest ook nog ff langs de ouders passeren én, 'k heb tegen morgenvroeg nog een "state-of-the-art" presentatie in elkaar te boksen voor enkele collega's. Dus, in plaats van "nor de Weezembaarech" (want da's de correcte Antwerpse uitspraak) te rijden, heb ik m'n auto richting ouderlijke huis gemanouvreerd en onderweg bij de warme bakker gestopt voor een klein volkorenbrood (en een stukje broodpudding... tja, 'k kon niet weerstaan aan de verleiding). Na het ouderlijke bezoek, ben ik huiswaarts gekeerd en heb ik stante pede 4 sneetjes van dat verse broodje naar binnengewerkt. Tussen 2 ervan lag een schelletje kalfsrol en tussen de andere 2 een schel jonge kaas. 't Stuk broodpudding heb ik puur natuur verorberd :-)
Bon, 't is tijd om aan m'n presentatie te beginnen!
maandag, juni 25, 2007
muug...
...'t is al een tijdje bezig en vermits het reeds eind juni is, denk ik dat voorjaarsmoeheid uitgesloten is. Hoe komt het dan wel? 't Lijkt wel een eeuwigheid dat ik nog eens deftig uitgeslapen heb. Van 't weekend ook ni. Van vrijdag op zaterdag heb ik weliswaar lang in m'n bed gelegen, maar 'k was eigenlijk al vroeg wakker... en vervolgens maar wa verder gewoeld. Van zaterdag op zondag heb ik ook ni goe geslapen (en blijkbaar stevig gesnurkt... sorry J). En vannacht... tja... te kort, hé. 'k Moest eruit voor 't werk.
En 't belooft weer een "plezante" week te worden... soit, de volgende post gaat over "stress". 't Wordt tijd da'k daar eens ééntje aan wijdt ;-)
En 't belooft weer een "plezante" week te worden... soit, de volgende post gaat over "stress". 't Wordt tijd da'k daar eens ééntje aan wijdt ;-)
woensdag, juni 20, 2007
Snertsoep!!!
De jonge Duivels hebben net hun halve finale verloren tegen Servië :-(
Sehr speißig want wat een talent zit er in die ploeg. De goal van Servië was, ondanks de knappe trap van de Serviër, een beetje verwarrend. Spijtig voor Bailly, want 't was voor ne keeper geen gemakkelijk balleke.
Soit, ondanks het niet scoren van de Belgen, heb ik toch niets dan lof over voor deze gasten. Zelfs voor Van den Borre... 'k snapte tot vóór dit tornooi eigenlijk niet wat sommige mensen in hem zagen. Maar in deze ploeg komt hij blijkbaar véél beter tot z'n recht dan bij Sporting (of bij de grote Duivels). Ook schitterend werk van de verdediging met vooral Sepp De Roover. Wow, zalige verdediger! Doet me denken aan de gouden jaren van Gerets. Ook Vertonghen, Vermaelen, Pocognoli en Lombaerts verdienen een stevige pluim. Qua middenveld ook pure klasse: Blondel (hoewel soms iets té smerig), Fellaini, Haroun, De Mul, Martens... allemaal goeie voetballers. En voorin, Mirallas... in één woord: nice (of is 't lille)!
'k Ben waarschijnlijk nog een paar namen vergeten (moet hier eerlijkheidshalve vermelden da'k niet alle wedstrijden heb gevolge), sorry daarvoor.
Anyway, there is hope for the future!
Sehr speißig want wat een talent zit er in die ploeg. De goal van Servië was, ondanks de knappe trap van de Serviër, een beetje verwarrend. Spijtig voor Bailly, want 't was voor ne keeper geen gemakkelijk balleke.
Soit, ondanks het niet scoren van de Belgen, heb ik toch niets dan lof over voor deze gasten. Zelfs voor Van den Borre... 'k snapte tot vóór dit tornooi eigenlijk niet wat sommige mensen in hem zagen. Maar in deze ploeg komt hij blijkbaar véél beter tot z'n recht dan bij Sporting (of bij de grote Duivels). Ook schitterend werk van de verdediging met vooral Sepp De Roover. Wow, zalige verdediger! Doet me denken aan de gouden jaren van Gerets. Ook Vertonghen, Vermaelen, Pocognoli en Lombaerts verdienen een stevige pluim. Qua middenveld ook pure klasse: Blondel (hoewel soms iets té smerig), Fellaini, Haroun, De Mul, Martens... allemaal goeie voetballers. En voorin, Mirallas... in één woord: nice (of is 't lille)!
'k Ben waarschijnlijk nog een paar namen vergeten (moet hier eerlijkheidshalve vermelden da'k niet alle wedstrijden heb gevolge), sorry daarvoor.
Anyway, there is hope for the future!
maandag, juni 18, 2007
belofte maakt schuld!
Daarnet gaan fitnessen dus... en zwaar afgezien. Begonnen met een half uurke lopen. Althans, dat was de bedoeling. Mijn tikkerke begon al vrij snel in 't rood te gaan, hoewel ik het niet echt voelde. Enfin, na een kwartier toch maar ff gestapt ipv gelopen. Vervolgens terug een kwartierke gelopen, maar ietskes trager. Ondertussen liep het zweet overal waar het niet moet lopen. 't Liep precies beter dan ik zelf :-)
Enfin, na 't lopen een kwartierke gefietst. Dat deed deugd! Dus, daarna nog tien minuutjes gelanglauft. Toen was m'n pijpke écht wel uit en ben ik den douche gaan opzoeken.
Morgenavond rusten, maar woensdag na 't werk... ttz nadat ze m'n nieuwe boiler geplaatst hebben, ga 'k terug trainen!
Enfin, na 't lopen een kwartierke gefietst. Dat deed deugd! Dus, daarna nog tien minuutjes gelanglauft. Toen was m'n pijpke écht wel uit en ben ik den douche gaan opzoeken.
Morgenavond rusten, maar woensdag na 't werk... ttz nadat ze m'n nieuwe boiler geplaatst hebben, ga 'k terug trainen!
zaterdag, juni 16, 2007
dé Swa...
...gaat dan blijkbaar toch naar Wankerlecht. Spijtige zaak alweer voor 't Belgische voetbal én voor den Beerschot. 'k Verklaar mij nader... zodra er in één of andere eersteklassevoetbalclub één speler begint bovenuit te steken, dan staat Schanderlecht klaar om ze weg te kopen. 't Ergste van al is dat ze er dan nog niet de volle pot voor willen betalen. Pfff! Enfin, voor dé Swa zelf... 'k kan da wel begrijpen dat hij naar ginder zou trekken. Op 3 jaar tijd van onbekend voetballerke in 3e klasse tot topscorer in 1e klasse: chapeau! 'k Hoop van harte dat hij daar ni "wegkwijnt" zoals zovele andere talentvolle voetballers. Van mijn part mag hij zowel Frutos als Tchité naar huis spelen ;-)
Wat den Beerschot betreft, we zullen er wel te boven komen zeker? Maar 't had toch wel chique geweest... 't seizoen starten met zowel Cavens, Dosunmu én Sterchele in de spits. 't Klonk té mooi om waar te zijn. Swat, als ze nu de volle pot krijgen voor Swakke én ze investeren dat in ne goeie keeper, dan gaan we volgend jaar toch nog potten breken. Mark my words!
Wat den Beerschot betreft, we zullen er wel te boven komen zeker? Maar 't had toch wel chique geweest... 't seizoen starten met zowel Cavens, Dosunmu én Sterchele in de spits. 't Klonk té mooi om waar te zijn. Swat, als ze nu de volle pot krijgen voor Swakke én ze investeren dat in ne goeie keeper, dan gaan we volgend jaar toch nog potten breken. Mark my words!
woensdag, juni 13, 2007
Wassaaaa?
Hehe... uitspraakske van één van de Florideese Jen's. 'k Moest daar "plots" aan denken toen ik over een titeltje voor deze post aan 't breinstormen was. Hmmm... Floridaaah! Gisteren trouwens nog een mailtje van de andere Jen uit Florida gekregen. Alles is relatief goed ginder en de vraag kwam "when are you visiting us again?". Ja lap, 'k heb m'n zomervakantie al geboekt. Anderhalve week Bulgarije met de twee J's uit K. Dus mijn volgend bezoekske is alvast een jaarke uitgesteld... of... zou 'k misschien in 't najaar ff mijn kleur gaan bijwerken voor een paar dagen?
Time will tell :-)
Swat, 'k wou eigenlijk een verklaring geven waarom er de laatste tijd niet meer geblogt wordt over m'n sportieve aktiviteiten. De reden is redelijk voor de hand liggend... 'k heb al een tijdje (anderhalve week ondertussen) niet meer gesport. Foei, zal u denken. Tja, shit happens! Enerzijds had ik last van m'n scheenbeenvliezen en vreesde ik een opkomende ontsteking aldaar (geloof me vrij, zo'n blessure vergt een heel langzaam herstel). Anderzijds zat ik met een beginnend vallingske (te wijten aan "plotse" temperatuursveranderingen, slaaptekort, stress, ...). Enfin, da vallingske is van 't weekend volledig uitgebroken en ondertussen slik ik redelijk straffen dope. Menig wielertoerist zou jaloers zijn op m'n pillen :-D
Anyways, 't begint ondertussen te beteren, dus de kans is reëel dat ik van 't weekend terug richting fitness ('t spel is, zoals de opmerkzame lezer kan zien, ondertussen van naam veranderd). Eerlijk gezegd kijk ik er naar uit om nog eens goe te zweten!
Time will tell :-)
Swat, 'k wou eigenlijk een verklaring geven waarom er de laatste tijd niet meer geblogt wordt over m'n sportieve aktiviteiten. De reden is redelijk voor de hand liggend... 'k heb al een tijdje (anderhalve week ondertussen) niet meer gesport. Foei, zal u denken. Tja, shit happens! Enerzijds had ik last van m'n scheenbeenvliezen en vreesde ik een opkomende ontsteking aldaar (geloof me vrij, zo'n blessure vergt een heel langzaam herstel). Anderzijds zat ik met een beginnend vallingske (te wijten aan "plotse" temperatuursveranderingen, slaaptekort, stress, ...). Enfin, da vallingske is van 't weekend volledig uitgebroken en ondertussen slik ik redelijk straffen dope. Menig wielertoerist zou jaloers zijn op m'n pillen :-D
Anyways, 't begint ondertussen te beteren, dus de kans is reëel dat ik van 't weekend terug richting fitness ('t spel is, zoals de opmerkzame lezer kan zien, ondertussen van naam veranderd). Eerlijk gezegd kijk ik er naar uit om nog eens goe te zweten!
zondag, juni 10, 2007
Kakkers!!!
Yep, de kakkers hebben 't gedaan! Wat hebben ze dan wel gedaan, zal menig niet-voetbalkenner zich misschien afvragen. Awel, da's simpel... ze hebben de eindronde gewonnen en zich zodoende verzekerd van een plaatsje in de Jupiler League volgend jaar ;-)
Persoonlijk vind ik dat wel een goeie zaak. De KV speelt al een paar jaren goe voetbal en zoiets mocht wel eens beloond worden.
Persoonlijk vind ik dat wel een goeie zaak. De KV speelt al een paar jaren goe voetbal en zoiets mocht wel eens beloond worden.
donderdag, juni 07, 2007
Damn...
...'t is dan toch gebeurd... Luciano verlaat het Kiel voor een 3-jarig contract bij het Nederlandse Groningen :'-(
Speißig, but that's life! Igor Lolo "verhuist" ook, maar blijft in de Belgische competitie aktief (Racing Kebab). Eveneens slecht nieuws voor "de Ratten".
MAAAARRRRRR... wat lees ik zonet op dé site??? Hernan "e viva" Losada heeft bijgetekend voor maar liefst 4 jaren!!! Dà is héél goe nieuws. Hernan & Gustavo (Colman) & Daniel (Cruz) worden volgend seizoen hét middenveld van de Belgische competitie! Let op m'n woorden. Eindelijk terug "samba" op 't Kiel :-)
Nu nog ne goeie vervanger voor Luciano (hoewel Maes en Steppe óók goei keeperkes zijn) én ene voor Lolo en bovendien zorgen dat "dé Cois" blijft en "den Beerschot" gaat brokken maken!!!
Speißig, but that's life! Igor Lolo "verhuist" ook, maar blijft in de Belgische competitie aktief (Racing Kebab). Eveneens slecht nieuws voor "de Ratten".
MAAAARRRRRR... wat lees ik zonet op dé site??? Hernan "e viva" Losada heeft bijgetekend voor maar liefst 4 jaren!!! Dà is héél goe nieuws. Hernan & Gustavo (Colman) & Daniel (Cruz) worden volgend seizoen hét middenveld van de Belgische competitie! Let op m'n woorden. Eindelijk terug "samba" op 't Kiel :-)
Nu nog ne goeie vervanger voor Luciano (hoewel Maes en Steppe óók goei keeperkes zijn) én ene voor Lolo en bovendien zorgen dat "dé Cois" blijft en "den Beerschot" gaat brokken maken!!!
zaterdag, juni 02, 2007
Music Maestro
Gisteren heb ik alweer een nieuwe "credit" ontvangen van Belgacom ADSL voor 10 nummers bij iTunes. Vermits ik gisterenavond na 't werk ben gaan eten met 2 leuke jongedames (hihi), is 't er niet van gekomen om die gisteren nog te verzilveren. Maar vanochtend was ik veel vroeger dan verwacht wakker en tijdens 't ontbijt ben ik eraan begonnen. 'k Had nog een paar klassiekerkes van uit m'n jeugdjaren in 't gedacht en heb dus een search gedaan op de volgende namen: Yazoo, Erasure, Kraftwerk, Bronski Beat (niks van gevonden trouwens... tenzij 2 nepmixkes op één of andere foempecd voor spinners), Mecano, New Order en... thé Mr Fingers of the world, Mr Jean-Michel Jarre. Damn, 'k was al vergeten wat voor effekt zijn muziek op mij heeft. De buren weten het ondertussen ook. Vermits ik al een nummer of 8 had gedownload, was m'n selektie uit de JM collectie beperkt... 'k heb gekozen voor the 4th Rendez-Vous (uit de cd van het Destination Docklands concert). Beste vrienden, dit is hét nummer waardoor ik de man pas echt ben beginnen appreciëren. Soit, voor de rest kon ik niet echt kiezen en heb ik beslist om binnenkort een paar albums van de man te kopen (en m'n CD collectie nog eens raadplegen... 'k denk dat er wel ergens een CD tussenzit... mijn appreciatie stamt eigenlijk nog vanuit de vinyltijd). Enfin, dus restte me nog één nummerke te kiezen... hou u vast, want 'k heb nog al een brede maar tevens "rare" liefde voor muziek... "Paris Latino" is 't geworden (één of andere remix van 't nummerke).
Wat Kraftwerk betreft, heb ik ook beslist een album te kopen, want dé beste nummers zijn enkel via de aanschaf van 't album te verkrijgen. De keuze is gevallen op "Minimum Maximum". Daar staan zowat dé klassiekers van de Duitsers op.
Bon, ondertussen is m'n iPod shuffle bijgewerkt en kan ik straks (of morgen) naar m'n nieuwe nummerkes luisteren terwijl ik m'n lichaam aan 't afbeulen ben op de fitness (voorlopig ff niet lopen wegens téveel last aan de schenen... en da's geen goed teken).
't Is eigenlijk tijd om een douchke te pakken en aan m'n dagtaken te beginnen, want seffens is 't schoolfeest van de erfgenaamkes en daarna moet ik nog iets checken voor de klant. Daarvoor zou ik nog boodschappen moeten doen én een cadeauke kopen voor de Witte z'n liefke, want die geeft vanavond een feestje ter ere van haar verjaardag.
Wat Kraftwerk betreft, heb ik ook beslist een album te kopen, want dé beste nummers zijn enkel via de aanschaf van 't album te verkrijgen. De keuze is gevallen op "Minimum Maximum". Daar staan zowat dé klassiekers van de Duitsers op.
Bon, ondertussen is m'n iPod shuffle bijgewerkt en kan ik straks (of morgen) naar m'n nieuwe nummerkes luisteren terwijl ik m'n lichaam aan 't afbeulen ben op de fitness (voorlopig ff niet lopen wegens téveel last aan de schenen... en da's geen goed teken).
't Is eigenlijk tijd om een douchke te pakken en aan m'n dagtaken te beginnen, want seffens is 't schoolfeest van de erfgenaamkes en daarna moet ik nog iets checken voor de klant. Daarvoor zou ik nog boodschappen moeten doen én een cadeauke kopen voor de Witte z'n liefke, want die geeft vanavond een feestje ter ere van haar verjaardag.
Abonneren op:
Posts (Atom)
