Afgelopen weekend heb ik gelogeerd bij Michele, haar man Mike en hun driejarig zoontje Jacob. Michele ken ik ondertussen al 12,5 jaar, Mike een goeie 7 jaar en Jacob 2 dagen. Toen ik daarstraks afscheid nam, zei hij "you can't go... you have to stay with us... you're my pal". De tranen kwamen letterlijk in m'n ogen. 't Deed me onmiddellijk denken aan m'n neefke en nichtje. Zaterdagochtend wou hij nochtans niets van me weten, toen ik hem in de hal tegenkwam ('k was vrijdagavond té laat toegekomen om hem nog te zien). Maar anderhalf uur later, waren we "plots" goeie vrienden. 'k Heb ongelooflijk gelachen met dat ventje. Echt ni te doen. En 'k heb beloofd om terug te komen. Daarstraks heb ik, zoals beloofd, ff met Michele gebeld om te zeggen dat ik goed was aangekomen in Sterling en blijkbaar was Jacob "triest" op de terugweg naar huis.
Soit, 't was een keileuk, maar veel te kort weekend. Ongelooflijk hoe je na elkaar 7 jaren niet meer gezien te hebben, direkt terug de draad kan oppikken. Het spelen met Jacob heeft me doen inzien hoe hard ik m'n neefje en nichtje mis. Wij speelden bijna elk weekend samen. En da's ondertussen al bijna 3 maanden geleden. Maar, we gaan dat goedmaken in december!!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ik ken er hier nog 2 die je missen! Toen ik met Viktor foto's zat te bekijken, zei hij "Da's Raf! Raf moet met mij spelen!" Ik zei dat je ver weg was om te werken. "Raf moet nu naar huis komen!" Leg maar eens uit dat dat zomaar niet gaat he! Enfin, we zullen nog effe moeten wachten. Moest Louis het al kunnen zeggen, zou zijn reactie zijn: Ook met mij!! Die begint nu echt zijn eerste stapjes te zetten. Kan dus weer om schoenen, want zijn eerste zijn te klein en met het mooie weer heeft hij er een hele tijd geen meer gedragen...
Kids, ze vragen veel aandacht maar 't is oh zo leuk om ermee bezig te zijn :-)
't Beste eraan is dat je zelf ook even je hoofd leegmaakt en ff alle rest vergeet...
Een reactie posten