Het reisbureau was zo "cool" (lees: "totally NOT cool") geweest om m'n heen- en terugvlucht met verschillende maatschappijen te boeken. De heenvlucht was met Delta (alwaar ik bijna Gold Medallion ben), dus dat was geen probleem. De terugvlucht gisteren was met United... rechtsonder op m'n "ticket" stond "SSSS", dus 'k wist al direkt waar ik stond... yup "sir, the airline has chosen you for a special security check". CRAP!!! Blijkbaar was ik niet alleen... aan de security line (die weer ongelooflijk lang was én totaal niet gestruktureerd... de TSA mensen van Dulles kunnen nog een héééééél pak leren van die van Atlanta) werd ik van de ene scanner naar de andere gestuurd omdat ze telkens al "bezig" waren met "special security checks". Enfin, toon ik EINDELIJK klaar was met m'n "voorkeursbehandeling", ging ik zo snel mogelijk naar de gate. 't Werd immers al laat. M'n échte instapkaart was uiteraard nog niet klaar en 'k moest nog ff wachten.
Plots beginnen ze te boarden, maar Rafke blijft kalm.
"Zones 1 and 2".
Rafke wordt lichtjes nerveus.
"Al zones boarding now for Atlanta".
Rafke begint te zweten en begeeft zich opnieuw naar de United "desk" alwaar NIEMAND aanwezig is?! M'n hartslag versnelt alsof ik een spurtje aan 't trekken ben. Verschillende gedachten schieten randomly door m'n brein. Emotioneel is het ook een serieuze wirwar, hoewel "woede" overheerst.
"United is paging passenger XXX for Atlanta, please come to the gate immediately!".
Ok, nu is de maat vol!!! 'k Pak m'n Colt 45 (m'n Magnum lag nog thuis), 'k los 3 waarschuwingsschoten in de lucht (een heel stuk plafond valt daarbij naar beneden) en ik roep "Asche mij na ni rap een instapkortje goa geeve, dan begin ik hier random wa United personeel af te knallen, ok? En gij doar... zie zoe ni of 'k knal aa oek overoewp!"
Dat had een mogelijk scenario kunnen zijn, mocht ik inderdaad over een Colt 45 én de nodige koelbloedigheid (en voldoende luide stem) beschikken. Soit, dat alles was/is niet het geval, dus het eindigde net iets anders.
Enfin, 'k heb op 't allerlaatste nipperke m'n instapkaart gekregen en mocht dan via gate 28 naar buiten (ja, u leest het goed... naar buiten, alwaar het aan 't vriezen was) naar de "plane on your most right". 'k Dacht bij mezelf "zo moeilijk zal da wel ni zijn zeker?" Jawadde, er stonden 3 identieke vliegtuigsKES naast elkaar. Enfin, ik naar de meest rechtse ervan. Pfff... minivliegerke dat ondertussen al bijna helemaal vol zat (inclusief de "overhead bins"). Enfin, 'k had nog een redelijk goei plaatske aan 't raam en de man naast mij was ne vriendelijken type.
Goed een uur en 3 kwartier later, kwamen we aan in Atlanta... aan één van de T-gates. Cool! Daar was ik nog nooit geweest. Da's letterlijk vlakbij de bagage claim. Ook voor 't eerst naar de North Bagage claim geweest (althans voor m'n eigen koffer) en daar nog een tijdje moeten wachten.
Een klein uurke later stapte ik den Target (lees: Targée - voor de insiders) binnen. 'k Heb patatjes, asperges, steak (een kleintje) én een zalmfilet gekocht. Bovendien heb ik me een soepke (Southern Corn), lookbroodjes, een fleske melk, een potteke gemengd fruit en een zakske chips (een kleintje) aangeschaft. Daarna recht naar huis, de verwarming opgezet (want 't was hier MEGA koud) en dan m'n soepke en twee lookbroodjes (ook kleintjes) opgewarmd. Tijdens het naar binnenspelen van dat lekkers heb ik naar Fringe gekeken. Da's toch écht wel een goei serieke, zenne! Hopelijk komt het tot in België.
Nu, is 't tijd voor nog een koffieke én Prison Break (want 'k sta ondertussen weer een paar afleveringen achter).
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten