"Take my breath away"

Vrijdagochtend is 't eindelijk zo ver... dan vertrek ik naar Berlijn voor alweer een mini-reunieke. De Duitse en Zwitserse Alumni organiseren jaarlijks een reunieweekend en dit jaar is 't de beurt aan Berlijn. Van mijn "cast" komen er 8 groepsleden (mezelf niet meegerekend), waarvan er één uit Mexico komt!!! Een Zwitserse, Bea, heb ik al in 9 jaar niet meer gezien. 'k Ben eens benieuwd of ze nog altijd even knap is ;-)

De andere 6 ben ik de afgelopen jaren verschillende keren tegengekomen... hier en daar... op één of ander minireunieke. 't Is altijd een plezant weerzien en eigenlijk ongelooflijk (zelfs naar UWP normen) hoe goed "het" nog klikt tussen ons en hoe "close" wij eigenlijk wel zijn. Het beste weerzien wordt ongetwijfeld met Annette... mijn enige echte en bovendien vrouwelijke soulmate. Haar vriendje, Christian, komt ook mee. Ze heeft er eindelijk ene gevonden die "approved" is door El Belgio (aka Rafke Magic). Yep, 'k heb alle vorige vriendjes sinds 1996 mogen goed- of afkeuren. 'k Weet eigenlijk nog altijd niet waarom ze mijn goedkeuring nodig had/heeft, maar 't streelt mijn ego wel.

Er komt ook ne Mexicaan uit cast D (ikzelf zat in cast E) van hetzelfde jaar... die kerel had ik vorig jaar voor 't eerst in 9 jaar gezien en die kende mij nog vanop enkele dance workshops in staging (periode van 6 weken in 't begin van 1996 gedurende dewelke de show werd aangeleerd). Toffe pee eigenlijk... goed mee gelachen en ook gedronken. Hij werkt voor een invoerder van sterke dranken :-P Vorig jaar had hij voor zijn "roommates" een fleske Tequila van 20 años bij... haba haba haba!!!

Soit, mijn loads zijn bijna gedaan, dus 'k moet verder werken. Hasta la pasta!

10 years ago...

...zat ik nu ergens in Liechtenstein. Toen we ergens eind januari, begin februari van dat jaar onze "tour" te horen kregen, was ik eerlijk gezegd ontgoocheld. Later bleek dit volledig onterecht te zijn. Wij zijn immers gedurende 7 maanden door de "Mid West" en langs de "East Coast" van de States gereisd, hebben een spin-off naar Bermuda gedaan, opgetreden in Atlanta (tijdens de zomerspelen) en vervolgens doorgereisd richting Europa. De Europese tour begon eind augustus in Zwitserland. Hmmm... Zwitserland, één van de beauties van Europa. Schone natuur, ongelooflijk lekker eten (met zeer uitgebreide ontbijten), vriendelijke mensen, gezonde berglucht, etc... Mijn "tegenzin" werd vrijwel onmiddellijk omgezet in een "wow" erlebnis. Idem dito met Liechtenstein. De beauty is gelijkaardig aan die van Zwitserland, maar 't landje is als het ware nóg kleiner dan "den Belgique".

Anyway, "ze" zijn opnieuw begonnen (officiële site). Voorlopig ga'k er ni dieper op in... de uitleg op Wikipedia is redelijk duidelijk. Afgelopen weekend was er een meeting met enkele Belgische Alumni en er werd ons een beetje meer uitleg verschaft over 't nieuwe programma. Een aantal dingen bevallen mij wel (en zijn misschien zelfs beter dan "in onzen tijd"), maar 'k zou 1996 voor geen geld van de wereld willen veranderen. 't Was by far 't beste jaar uit mijn leven!!!

By the way, nog 17 dagen en 'k vertrek richting Florida... Jenny (een vriendin gemaakt tijdens dat jaar) bezoeken én mijn kleurke voor de winter verzekeren.

Fuck, damned, hell and devil!!!

Zaterdag na 't bestellen van nieuwe ramen (yep, de lang verwachtte verbouwingen aan Rafke's Pleasure Dome gaan EINDELIJK beginnen... in januari 2007) en het nuttigen van een lunchke, wilde ik ff snel iets opzoeken op 't net ('k weet zelfs al niet meer wat, maar 't zal wel iets met die verbouwingen te maken gehad hebben... 'k zat zaterdag nl. nog eens vol inspiratie). Wat bleek echter... mijn pc crashte en 'k kreeg em niet meer opgestart :-(
Maandagochtend naar Dell gebeld, want 'k heb een Next Business Day On-site contract. Na 10 minuten aan een stomme wachtlijn gehangen te hebben, heb ik (redelijk pissed off trouwens) ingehaakt. Gisterenochtend nogmaals geprobeerd, met hetzelfde resultaat. In de namiddag heb ik het dan iets langer volgehouden en de dame aan de andere kant van de lijn vroeg om mijn pc nogmaals op te starten?! 'k Antwoorde: "euh... 'k zit wel op 't werk, hé". Toen bleek dat ze me niet kon voorthelpen... 'k wees haar op mijn Next Business Day On-site contract, waarop zij antwoordde: "ja maar, we zullen toch eerst ff moeten trouble shooten, want anders weet ik niet of de technieker een nieuwe harde schijft moet meenemen of enkel een Windows installatiepakket". D'OH!!! Wat voor een kutantwoord (pardon my French) is dat?! Kan die ni gewoon beide meebrengen? Maw nu moet ik dus nen halven dag congé pakken om eerst ff te "trouble shooten" aan de telefoon, waaruit snel zal blijken dat ze toch iemand moeten langssturen, waarvoor ik dan alweer een halve dag verlof moet nemen. Deze dienst is zogezegd wel "gratis" (yeah right, 'k heb er wel voor gedokt), maar 't kost me minstens een dag verlof. Verlof is me net iets meer waard dan cash zoals de regelmatige bloglezer al wel zal ontdekt hebben.
De dame zei toen "ja maar, je kan ook iemand vragen om in jouw plaats aanwezig te zijn... da's toch simpel". Euh... hellooooo!!! Da's idd simpel gezegd, maar de meeste mensen werken wel overdag, hé! 'k Heb nu wel "chance" dat onze pa op pensioen is, dus die zou da eventueel wel kunnen doen, maar 'k vind het dan nog een blijk van a-service. 'k Ga hier toch eens mee verder... en als mijnen Dell is "afgeschreven", dan koop ik gewoon terug ne Mac. Gedaan met al die zever!!!

Eindelijk!

Na een pijnlijke enkelzwelling en een fucking file (afgelopen woensdag - 'k zat ff bij een andere klant in Gent en moest dus den E17 nemen) was 't vanavond eindelijk nog eens tijd om te gaan fitnessen. 'k Had gepland om zo'n 3 kwartierkes te "trainen", maar 't zijn uiteindelijk 68 minuten geworden. 't Ging vlot en 't deed enorm deugd (vandaar de 23 extra minuten). Allé, stillekes aan begint het terug te marsjeren ;-)
Nog 4 weekskes... en dan is 't terug tijd om mijn zwemshortjes boven te halen... ben eens benieuwd of we'r tegen dan terug een beetje beter gaan uitzien in die outfit!

een ambetant pijneke

Zondag met 't neefke en 't nichtje (en hunne papa uiteraard) een fietstochtje gemaakt door Edegem. Eerst zijn we naar Glâcé Jozef gereden voor een ijsje (yep, David & Geert, 'k heb gezondigd). Daar weten ze waar ze mee bezig zijn :-P Vervolgens zijn we naar 't Meihof gereden. De kids keken uit naar de speeltuin aldaar. De broers hebben dan maar een terraske gedaan (en yep, alweer gezondigd... twee Krieken Liefmans binnengekapt) en wat bijgebabbeld. Na een kleine 2 uurkes terug huiswaarts gekeerd en onderweg, vlakbij "den barron" waren ze aan 't boogschieten (staande wip) en de kids wilden ff kijken. Terwijl we daar stonden te kijken, voelde ik "plots" een verse "muggebeet" (althans dat dacht ik toen) op mijn rechterenkel. Iets later voelde ik alweer een prik... toen ik keek, bleek het een daas te zijn :-(
Enfin, we zijn dan doorgereden en 'k ben ineens naar huis gereden.
Gisteren was mijn rechterenkel ongeveer 2 maal zo dik als de linker. 's Avonds was 't nog erger... rood, jeuk en pijn tegelijkertijd en "bonken". Direct ijs opgelegd en dat een paar keer herhaald. Vannacht met de beentjes omhoog geslapen en tegen vanochtend zag het er terug min of meer "normaal" uit. Momenteel is 't weer aan 't jeuken en voel ik opnieuw een lichte pijn. Vanavond na 't werk nog eens een coldpack leggen en daarna toch gaan fitnessen ('t zou zot zijn om nu te stoppen).

conditie

Gisteren, met lichte tegenzin, maar dankzij de afwijzende blik in de ogen van mijn team leader (thx, by the way) toch maar gaan fitnessen na 't werk. 't Was een "vermoeidende" dag geweest. Voormiddag was gevuld met meetings mbt een nieuw project (iets waar onze pa ooit nog mee begonnen is trouwens), vervolgens snel een glaske bubbels naar binnengewerkt op de aansluitende receptie en een klein sandwichke met rosbief meegenomen voor onderweg. 't Was de Luc zijne verjaardag (net 18 geworden zoals hij zelf beweert... moet enigszins met een serieuze korrel zout genomen worden) en hij gaf nen drink "bij de Paters". Man, man... de term "slechte bediening" zou wel eens kunnen meedingen naar "the understatement of the year award". 'k Denk dat we zeker anderhalf uur op ons eten hebben gewacht. Ondertussen waren er al een paar drankbestellingen in de mist gelopen, foutief aantal onderleggers & bestek geleverd, etc... Toen het eten eindelijk kwam ('t was bijna half twee), zei de dame "plots": "kan degene die da broodje gezond besteld heeft, iets anders kiezen... want ons tomaten zijn op". D'OH!!! Da was ik dus... de enige die een broodje besteld had (omdat het snel zou gaan) en 'k werd dus als laatste bediend. Enfin, zo zag het er naar uit tenminste. 'k Bestelde dus snel een broodje tonijn met sla en worteltjes (zogezegd de enige groenten die ze nog hadden), na alweer een klein kwartier komt ze af met een broodje tonijn met sla en tomaat?! En hun tomaten waren op???? Goe bezig!!! Ondertussen had de Luc (de jarige dus) nog altijd niks gekregen. Blijkbaar had ze de twee streepkes naast de "vuile vent" (vol-au-vent) ni gezien. Ze kon nog rap ne nieuwe maken, maar voor Luc hoefde het ni meer. Twee minuten later komt ze terug met de vraag of hij dan een omelet wou, want da was nog over :-D 'k Schweeret... 'k kon mijne lach ni meer inhouden!!!
Anyway, in de namiddag wa onderzoekwerk verricht (BW business content voor "service" - zit dus verspreid onder 4 modules, nl. CS, QM, PM en SD). En nog ff naar een probleemke van de "Gust" gekeken ;-)
Bon, to the point nu... ff naar huis gereden voor een klein "barryke", sportzak aldaar ingepakt en doorgereden richting fitness (Sportopolis). Aldaar toch maar eventjes 50 minuten getrained en 'k had als het ware moeite om mijn hartslag boven de 130 te krijgen?! In totaal heb ik zo'n 443 kcal verbrand (50% vet) en uiteindelijk (op de laatste oefening) toch ene maximale hartslag van 155 behaald (da's trouwens het doel van dat toestel... geleidelijk aan de hartslag naar boven jagen... probleem was dat die niet onmiddellijk mee wou, waardoor de "wattage" van het toestel ongelooflijk hoog ging... allé, naar mijn normen toch). Dus ofwel had ik een goeie dag ofwel begint de conditie stillekes aan terug in orde te komen. We gaan dus verder op dit elan.
Net nog eens 't fietske uit de garage gehaald en richting ouderlijke huis gefietst. Da's dus alweer een goei 300 kcal verbrand. Morgen ga 'k langs de erfgenaamkes passeren met 't fietske!

Fietsen tussen de weiden...

't is eens iets anders :-)

Vanochtend, 't was goed weer, dus met 't fietske naar 't werk. 'k Vertrok bij mij thuis om 7:59. Eens de straat uit en voorbij de sporthal van "den Atlas", rij ik eerst tussen 2 kleiner weikes, vervolgens tussen achtertuintjes en een sportcomplex (Mariënborg), dan de Doornstraat oversteken om vervolgens tussen 2 serieuze weiden te rijden. En vanochtend was 't daar file :-D
Den boer was zijn koeien van de ene wei naar de andere aan 't overbrengen. Dus dieje pee zet de fiets-/loop-/wandelbaan af met een "lint" en zijn koeien steken over. Grappig zicht wel.
Anyway, ni echt lang moeten wachten, dus mijn tocht verder gezet tussen de gebouwen van 't voormalige UIA en vervolgens een stuk langs Fort 6. Dan via 't Geitepad onder den E19, een stukske door een villawijkske, voorbij Olvé Familia. Ondertussen zijn we aan de Prins Boudewijnlaan beland. Als we die oversteken, rijden we 't Fort 5 in en bij 't uitrijden daarvan is 't laatste rechte stukske aangebroken.
Aankomst op 't 7e verdiep hier om 8:23. In totaal 24 minuten onderweg (tot op den bureau). Da's dus sneller dan met den auto!!! Immers met den auto rijd ik er tussen de 12 en 15 minuten, dan een 5-tal minuten om te parkeren en vervolgens een 10-tal minuutjes stappen naar de ingang van 't gebouw. Reken zelf maar uit ;-)

pijn...

Gisteren dus om begrijpelijke reden de krachtsessie bij de fitness afgebeld en eveneens besloten om zelfs geen cardiotraining te gaan doen (wegens te veel stijfheid in de spieren, vooral de quadriceps). Maar vermits ik geen pussy ben, en 't vriendinneke aan de hemel stond te trakteren (de zon dus), heb ik 't fietske gepakt en ben ik ff langs het ouderlijke huis gereden. Heen en terug is dat een half uurke (31 minuten volgens mijn Polar) en een verbruik van 268 kcal (waarvan 55% vet... yeaaaaahhhhhh). De spieren voelden ook beter aan achteraf (nog wel wa pijn, maar al een pak minder dan voor het fietsen).
Soit, snel den douche in en dan in de zetel voor 2 afleveringen van wat toch wel één van de betere tv-series van de eeuw moet zijn, Lost. Eerst was er een soort terugblik van seizoen twee en vervolgens een nieuwe aflevering.

Oh ja, vermits Frank (de VRT weerman) had gezegd dat het vandaag schitterend weer zou worden, heb ik beslist om met 't fietske naar 't werk te komen. Van da goe weer heb ik nog ni veel gemerkt (hopelijk komt da straks nog), maar 't was ook ni echt slecht. Gewoon grijs (maar droog) en overtrokken. Hopelijk geen regen tussen vijf en zes vannamiddag ;-)

sporten = gezond ?

Jawadde... gisteren nog eens gaan "sjotten" na twee jaar inactiviteit. Reden was de afscheidswedstrijd van een ex-medespeler. Zijn "huidige" ploeg speelde dus tegen een ploeg bestaande uit mannen waar het destijds allemaal mee begonnen is. 't Was om te beginnen een ongelooflijk tof weerzien.
Al heel snel werd duidelijk hoe slecht het eigenlijk met mijn conditie gesteld is. We mochten vrij wisselen en samen met 3 andere "boys" begon ik op de bank. Na een goei tien minuten, was 't zover. Rafke mocht/moest invallen. Eerste balcontact was al een "losse flodder" (de reflexen zijn ook niet meer wat ze geweest zijn) en zorgde al direkt voor een flinke pijnscheut in mijn linkerkuit. Goe bezig :-(
Na 10 minuten was mijn pijpke al uit en heb ik zelf een vervanging aangevraagd. Anyway, zo is 't dan verder gegaan.
Achteraf gezien heel plezant, maar spijtig van de conditionele achterstand en het lange stilliggen. Na de match vroeg de coach of ik geen zin had om terug te komen "sjotten"... 'k moet zeggen... 't kriebelt eigenlijk wel. Maar 'k zie wel fameus op tegen 't beginuur (half 10 op ne zondag... da wil zeggen rond 8 u ten laatste op staan... da's midden in de nacht???). Enfin, 'k ga eerst de conditie terug wa opschroeven en 't gewicht wa afschroeven, en dan zien we wel weer.
Oh ja, na de wedstrijd was er een bbq'ke... en 'k heb weer ff gezondigd. Een klein beetje saus toegevoegd aan 't (vnl. wit) vlees. En 'k heb uiteraard een paar pintjes gedronken (da hoort nu eenmaal bij de voetbal, hé).
En nu... pijn... pijn... en ook nog wa pijn :-(

Woord van dank aan het Cernum Management Team!

Vandaag was 't de eerste (bij mijn weten toch) Cernum Family Day in Bokrijk. Oorspronkelijke reden van dit samenzijn was de "tegenprestatie" van onze managers na één van de vorige "activity days" (of "Get2Gathers" in Cernumtaal). Zij zouden nl. met z'n 3'en een BBQ voor alle werknemers moeten ineensteken. Wel, uiteindelijk is het dus een dag geweest voor de werknemers en hun gezin.
We werden verwelkomt aan de parking door Sas én kregen onmiddellijk een paraplu overhandigt (dank u Ann). Daarna was er een lunch voorzien en vervolgens waren er verschillende activiteiten gepland, waaronder paintball (waarvoor ik uiteraard gekozen had). 'k Kan hier natuurlijk nog ff uitwijden over het "verfballen", maar dat is eigenlijk niet de bedoeling van deze post.
Nà de activiteiten was er idd een BBQ (zeer lekker trouwens... en sorry Letman en Geert, 'k heb twee maal gezondigd... rood vlees én nagerecht... 'k zal 't er morgen afsjotten, ok?). Voor de allerkleinsten waren er ook twee springkastelen voorzien... maar dat was buiten enkele collega's gerekend uiteraard. Yep, "Geronimo", "de Kukke", "de Maertens" en ikzelf voelden het kind in ons terug opkomen en wij hebben het grootste springkasteel (eigenlijk een dubbele "rijsaf") onder handen en voeten genomen. Mijn knieën doen er nog pijn van (schaafwondjes van het naar beneden getrokken worden door mijn lieftallige collega's... hehe). 't Was megavermoeiend ook trouwens, dus 'k heb al een deel van mijn "slechte" calorieën verbrand (en als 't ni zo is, tant pis).
Anyway, we zijn weer aan 't afdwalen... doel van de post: nen dikke merci aan Geert, Koen en Stefaan uit de grond van mijn hart! 't Was alweer een geslaagde dag (trouwens aan allen die aan de organisatie hebben meegeholpen, ook nen dikke merci) en dat er zo nog velen mogen volgen. Eigenlijk is Cernum gewoon een grave boîte, na! Bij deze mogen de head hunters (mochten die al meelezen uiteraard) onder 't publiek stoppen met hun "interessante" aanbiedingen. 'k Zit goe waar ik zit ;-)
En nu, slapen... want morgenvroeg sjotten ('k krijg al zeer als ik eraan denk).