travel time

Allright, woensdag was het dan zover... vroeg opstaan (bij m`n sjoeke) en dan richting Zaventem. Inchecken ging deze keer vrij vlot (ondanks een licht overgewicht). Het afscheid hebben we kort gehouden om het voor ons beide niet al te moeilijk te maken. Enfin, zonder problemen door de paspoortcontrole geraakt en dan ff naar de tax free. Yes, ze hadden Aberlour Double Cask Matured van 15 jaar oud(sweet). Net geen 50 "ballen" omdat ik buiten Europa zou vliegen ;-)
So far so good dus... MAAR toen begon de miserie. Aan de security check eerst de gebruikelijke resem checks afgewerkt: laptop uit de tas; plastic zakje met toiletgerief uit de handbagage; klein geld, gsm, portefeuille, etc... ook apart door 't machine en dan zelf door de "iron gate". En toen gebeurde het... "van wie is deze bagage?" klonk het plots. U raadt het, het was mijn handbagage. Alles werd er stuk voor stuk uitgehaald en dan apart opnieuw door de scanner gehaald. Geen probleem meer, maar toen ik vroeg wat er dan initieel scheelde, kreeg ik te horen dat het hoogstwaarschijnlijk het slotje van m'n koffertje was??? WTF?! Enfin, 'k ging m'n trip daardoor niet laten verpesten. Na alles terug ingepakt te hebben, ging ik verder. En toen, onder het motto "you meet them wherever you go", kwam ik plots Pushpa tegen (eveneens een Up With People alumn). Zij werkt voor American Airlines (al een paar jaren ondertussen). Soit, ff bijgepraat en dan naar m'n eigen gate.
'k Had m'n plaats al op voorhand gereserveerd (stoel 19G) en ik hoopte dat ik een 'aangename' buur zou krijgen (of niemand). Maar Murphy was me alweer niet vergeten. Een heel gezette (ze had zelfs een verlengstuk nodig voor haar veiligheidsriem... go figure) Franstalige dame (die trouwens geen letter Nederlands, noch Engels sprak/verstond... en op weg was naar Las Vegas nota bene, waar ze enkel Engels en Spaans klappen), zat al op de stoel naast de mijne. Ze begon ook al direkt te zagen, wat me ertoe bracht vrij snel m'n iPod boven te halen en de muziek loeihard te zetten. Soit, na een tijdje kwam een hele vriendelijke stewardess m'n buurvrouw melden dat er achteraan nog zetels vrij waren en dat ze zo meer plaats zou hebben ('k denk eerlijk gezegd dat ze een beetje medelijden met mij had). En ja hoor, Murphy liet ze begaan :-) Plots had ik "bewegingsruimte".
Over de vlucht zelf valt ni zoveel te vertellen, afgezien van 't feit dat de pasta deze keer echt wel lekker was (als 't zo is, dan mag het gezegd worden, ni waar?). Na de landing ging het eigenlijk ook allemaal vlotjes. Een ding waar toekomstige reizigers naar Atlanta op moeten letten... alle "vloeibare" zaken die je in de tax free onderweg hebt gekocht (op de luchthaven van vertrek of op 't vliegtuig), moet je in je "checked luggage" (dat is, de bagage die je in het cargoruim van het vliegtuig meegeeft) steken alvorens die opnieuw in te checken (yup, u leest het goed... OPNIEUW inchecken). Immers, na het herinchecken van je bagage, volgt een nieuwe security check en die is nog erger dan op Zaventem (hoewel ze daar niet over m'n slotje vielen). Schoenen moeten onverbiddelijk uit. Ook al zijn het slefferkes.
Na al dit security gezever, richting Hertz bus gestapt en ietske later de koffer van m'n nieuwe huurwagen (ne Ford Taurus SEL modeljaar 2008) geladen. Djiezes kraajst... twee koffers, handbagage, laptop... fluitje van een cent. 'k Kon er zelfs nog 2 koffers bijsteken!!! Bon, ff de spiegels afgesteld, m'n zonnebril uit de handbagage genomen en "on the road" richting de kantoren van Alti Inc. Na aldaar ff bijgepraat te hebben met Janice (onze office manager) en Rosemary (van de receptie) en m'n mails te hebben gecheckt, ben ik nog ff gaan shoppen:
- luchtmatras (meubels worden immers pas morgenvroeg geleverd)
- hoofdkussen
- dun dekentje
- bestek
- set van borden
- eten (slaatje) en drinken (water, Coke Zero, Stella... hehe)
Dan was het tijd om te eten en uit te pakken. Rond 21u ben ik op m'n luchtmatraske gaan liggen, want m'n pijpke was uit.
Morgen meer!