Goe bezig. Voor m'n terugvlucht van gisteren was geen plaatsaanduiding beschikbaar online, noch kon ik online inchecken (hoewel ik van Delta properkes een mail had gekregen om dit te doen). 'k Had dus al een "ambetant" voorgevoel. Bon, voor alle zekerheid toch maar ff met de customer service van Delta gebeld, maar ze verzekerden mij dat er niks mis was en dat ik gewoon aan de balie in Dulles Airport moest inchecken. Zo gezegd, zo gedaan.
Zodra ik in Dulles Airport was aangekomen, ging ik naar de "kiosk" (zo noemen ze de self service ticketing computers). Tot m'n verbazing kwam er geen normale boarding pas uit, maar eentje waarop "service seat request" op stond. WTF??? Enfin, vermits ik redelijk op 't nippertje daar was, direkt richting Security gelopen (en onderweg nog rap een banaan gegeten en een fleske water leeggedronken). Daar aangekomen, werd ik na het bekijken van m'n boarding pass en paspoort opzij gezet. "The airline has chosen you for a private security check, sir." Goe bezig. Soit, een of andere security boy komt mij daar halen... steekt een hele rij voor aan de "scanners" en laat mij m'n gerief daar opzetten. Zelf moest ik naar een apart "doorkijkkot" gaan wachten. Ondertussen gaat m'n handbagage door die scanner en zoals altijd moet er een aparte scan gedaan worden op m'n cpap toestel. Die oelewappers roepen dan "who's luggage is this". Ik sta daar dus in een geluidsdicht kot, dus antwoorden heeft totaal geen zin. Dat mens wordt zenuwachtig en begint harder te roepen. Niemand "boegeert"... plots kijkt ze in mijn richting en ik zwaai. Bon, haren dollar cent was gevallen. Ze doet 't teken dat ze dat toestel apart moet scannen, maar laat de rest van m'n bezittingen (o.a. portefeuille, gsm, laptop, ...) gewoon liggen. Heeeel veilig als je 't mij vraagt.
Uiteindelijk komt er toch iemand mij halen, vraagt waar m'n persoonlijke spullen zijn en ik wijs ze aan op de band iets verder. Alles wordt meegenomen en ik wordt gevraagd of ik vertrouwd ben met de procedure. Ik knik ontkennend. Wat er dan gebeurde, is wel tof... NOOOTTTT!!! Eerst een volledige "body search"... armen open, armen dicht, benen open, benen dicht, etc. Vervolgens werd elk afzonderlijk item dat ik bijhad getest op explosieven. Ik kon het niet laten om te vragen "sir, do I look like a terrorist or something?'. De mens kreeg blijkbaar sympathie en verontschuldigde zich onmiddellijk. Hij antwoordde "sorry sir, the airline makes us do this sometimes... if your boarding pas has SSSS marked in the right bottom corner". Dan "are you on a one way flight or so?", waarop ik ontkennend antwoord. "'caues that's usually the reason".
Bon, een dik kwartier verscheten en dan rap naar 't "buske". U raadt het al, deze keer was er uiteraard geen vertraging van vlucht DL1803. Bon, 'k begin aan te schuiven aan de balie (nu snap ik waarom al die mensen daar altijd staan). "We will call your name sir, just have a seat." Man, in plaats van dat dan op voorhand te zeggen. Iedereen staat daar wa zenuwachtig te doen, 'k had gerust nog ergens rap eten kunnen gaan halen (een broodje of zo) of een fleske water... whatever. Bon, 'k ga zitten. Twee minuten later roepen ze iets af wat op m'n familienaam lijkt. Ik terug naar die balie. 'k Kreeg een "normaal" boarding pass en boarding begon. Zo normaal was m'n boarding pass ook weer niet... 'k had een Breezeway boarding gekregen. Dat wil zeggen dat je mag boarden wanneer je wil in een aparte rij. Bovendien had ik 10E toegewezen... vlak achter 1st class en mega veel beenruimte (alsof ik dat nodig heb... hehe).
zaterdag, juli 12, 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
ben benieuwd hoe aline en ik het gaan doen met die security checks in atlanta en sarasota :p
Een reactie posten