Yes, yes... zaterdag was het zover. Dé langverwachte verhuis... allereerst een woord van dank aan de fantastische helpers: broer Bart, Cabus, Stefke (formerly known as "choco"), de Peeters, de Roekie en natuurlijk de Werner van firma De Roeck. Uiteraard gaat ook een woord van dank aan onze pa voor het uitlenen van zijn ijzerzaagsken zonder hetwelk we mijn "relingske" niet hadden kunnen verwijderen opdat de ladderlift gemakkelijk zou geplaatst kunnen worden. Yep, u leest het goed... we hebben de boutjes moeten overzagen... 2 zijn er zelfs overgeklopt met "een hammerke en een bijteltje". Ge moet ni vragen hoe oud en versleten die wel waren.
's Avonds nog ene gaan drinken in 't Spant alwaar de ongelooflijk knappe Jessie van "dienst" was (haba haba haba) :-P én nog beter... 'k had nen Bob (dank u Cabus) ;-)
De volgende dag rond half één opgestaan... zaaaalig. En dan beneden komen alwaar de pistolekes en de koffie klaar staan. Effe terug bij de ouders gaan wonen heeft zo zijn voordelen ;-)
Maar... onmiddellijk kwamen de ietwat negatieve gevolgen van de verhuis naar boven... overal pijnekes. En vandaag precies nog meer dan gisteren :-S
Ach ja, morgen beter zeker?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Ha Rafito,
Overal last jong, bij mij wast gisteren alleen de rug. Maar da is allemaal achter de rug ;-)
Amusez-vous à Paris :-)
hamerkens, bijtelkes, pijnekes ... ne vriend die 'de choco' heet ...
Zijt ge zeker dat het niet "knappe Jesse" van dienst was ??
awel, als ge van uw eega moogt, dan zal ik u daar eens mee naar toenemen, se... dan kunt ge zelf zien of 't ne Jesse is of een Jessie
en NEEN, 'k vraag ze ni mee voor de nieuwjaarsreceptie
trouwens, volgens mij is ze Libisch :-S
Een reactie posten